Nierozprzestrzenianie ognia
Istotny w trakcie wybuchu pożaru jest czas. Warunkuje on ucieczkę zagrożonych ludzi oraz efektywność i powodzenia akcji gaśniczej. Elementy i rozwiązania budynku mogą przyczyniać się do wydłużenia tego czasu dzięki nierozprzestrzenianie ognia.
Klasyfikacja NRO dotyczy elementów i rozwiązań stosowanych w budynkach takich jak system fasad, przekrycia dachu. NRO nie dotyczy pojedynczych materiałów, a konkretnych rozwiązań, czyli np. nierozprzestrzeniająca ognia nie jest skalna wełna FASROCK MAX, a system ocieplenia metoda lekką mokrą ECOROCK MAX.
7 lipca 2009 roku weszło w życie Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zawarte jest w nim rozróżnienie pomiędzy nierozprzestrzenianiem ognia a elementami określanymi jako nierozprzestrzeniające ognia, słabo rozprzestrzeniające ogień lub silnie rozprzestrzeniające ogień na potrzeby WT.
Nierozprzestrzenianie ognia - co to znaczy
Dotychczas znaczenie określenia „nierozprzestrzeniające ognia” było często źródłem nieporozumień. Z dosłownym rozumieniem tej klasyfikacji wiązało się oczekiwanie, że wszelkie przegrody klasyfikowane jako NRO nie będą rozprzestrzeniać ognia, podczas gdy w trakcie pożaru niektóre z nich nie tylko gwałtownie rozprzestrzeniają ogień, lecz także same spalają się doszczętnie. Dlatego warto przypomnieć, że określenia dotyczące rozprzestrzeniania ognia w Warunkach Technicznych, również metody badań, oceny i klasyfikacje, odnoszą się do bardzo wczesnej, początkowej fazy rozwoju ognia. Dlatego jest naturalne, że element nierozprzestrzeniający ognia według Warunków Technicznych może w rzeczywistości silnie i szybko rozprzestrzeniać ogień. Dzieje się tak w sytuacji, gdy:
- w skład elementu wchodzą materiały/ wyroby palne (im ich więcej, tym większa różnica między nazwą a rzeczywistym zachowaniem) i/lub
- gdy pojawi się źródło ognia większe niż podczas badania, o co w rzeczywistości nietrudno.
Jest to możliwe również wtedy, gdy występują różnice, nawet drobne, w stosunku do rozwiązania zbadanego i sklasyfikowanego jako nierozprzestrzeniające ognia zawierającego palne komponenty, np. zastosowano te same materiały, ale o innych grubościach lub gęstościach, użyto nieodpowiednich materiał ów zamiennych, inaczej rozwiązano detale, w tym połączenia międzywarstwowe, zastosowano inne łączniki, zmieniono ich rozstawy, zrezygnowano z uszczelnień lub zastosowano inne, gdy występują nieszczelności, lokalne uszkodzenia itp. Przy takich różnicach wykonania nawet niewielkie źródło ognia może doprowadzić do rozwoju pożaru.
Podejmując decyzję o zastosowaniu konkretnych rozwiązań ścian i dachów (przekryć) w nowych i remontowanych budynkach, z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe, w tym ograniczenie możliwości rozprzestrzeniania ognia, warto wziąć pod uwagę, że:
- określenie w Warunkach Technicznych i klasyfikacja „nierozprzestrzeniający ognia” nie jest równoznaczne ze stwierdzeniem, że element nie rozprzestrzenia ognia w warunkach pożaru. Jest to prawdziwe jedynie w odniesieniu do elementów z wyrobów niepalnych, takich jak skalna wełna mineralna;
- w rzeczywistych warunkach pożaru element spełniający kryteria określenia „nierozprzestrzeniający ognia”, ale zawierający palne materiały, będzie (z definicji) rozprzestrzeniał ogień.
W wypadku elementów zawierających wyroby palne należy zwracać szczególną uwagę na zakres zastosowania klasyfikacji dotyczącej stopnia rozprzestrzeniania ognia, a jednocześnie bezwzględnie egzekwować zgodność wykonania i eksploatacji elementu z warunkami klasyfikacji. Dotyczy to zarówno jakości i rodzaju zastosowanych materiał ów, jak i detali wykonania.